Posted on by wrote in Gedicht van de maand.

Je hoort de wolken bijna zuchten
met dreigend donkere luchten.
Zo leunt het kleurrijk hemeldak
kennelijk met groot gemak
op onderliggende aardse lagen,
die uitbundig zonnekracht dragen.
Elke groeizame cel uitreikend naar het licht
en eigenwijze koppies gefocust en gericht,
die zo van veerkracht getuigen.
Een donkere lucht mag het hoofd doen buigen,
maar sterker dan verwacht
toont zich juist dán de ware levenskracht.
En zie, uit moeder aarde en verbondenheid
groeit, tegen verdrukking en weerbarstigheid,
steeds een nieuwe werkelijkheid.
Omarm de donkere luchten.
Koester het diepe zuchten.
Weet dat daar wonderen worden verricht …
De weg vanuit het donker naar het licht,
natuurlijk leven, de ultieme bron van wijsheid
en de cirkel van het leven tot in eeuwigheid.

©Sabine Alders-du Bosc

Comments are closed.