TOEN WAS BRIEVEN SCHRIJVEN NOG HEEL GEWOON
Toen er nog geen internet bestond. Toen de mensen nog nadachten voor ze gingen schrijven. Toen je nog niet iedere minuut gedicteerd werd door een piep omdat er een bericht binnenkomt; snel in hapklare brokken.
Toen waren brieven nog heel gewoon.
Je schreef op een gelinieerd of blanco vel. Wel of niet versierd met roosjes. Je nam de moeite om de juiste woorden te vinden. Stopte de brief in een envelop. Likte de randjes zodat het dichtgeplakt kon worden. Riskeerde daarbij een snee in je tong. Plakte er een postzegel op en liep naar de rode brievenbus.
Dan was het wachten op antwoord.
In een schrijfworkshop hopen we de kinderen het plezier van brieven schrijven bij te brengen aan de hand van enkele voorbeelden die tot hun verbeelding spreken.
Een brief aan een idool, voetbalheld of popster of aan oma, tante, vriend, opa of juf.

Aan het eind van de workshop stoppen de kinderen hun brief in een envelop. Plakken hem dicht en stoppen hem in een rode brievenbus. Dan is het wachten op antwoord. Wie weet… Misschien wel tijdens het festival.

Comments are closed.