Opdracht van Sabines dichterschap is verbinden: ‘Dat klinkt misschien zweverig, maar is echt nodig’
Ze dicht over zaken die ze niet kan rijmen. En ook over zoveel meer. Sabine Alders-du Bosc is geen dichteres van de elitaire borstklopperij die louter aan een oeuvre voor salongeleerden schrijft. In tegendeel, ook als nieuwe dichter van de Hoeksche Waard stelt ze haar dichterschap in het teken van verbinding.
Afwisselend grijs en grauw
en dán … een zonnestraal en blauw
kopjes van krokus en narcis in het zicht
en zie, het blijft al langer licht
De winter sputtert nog wel tegen
met wat natte sneeuw en regen,
maar kijk, bomen vol kleine knoppen
de lente is niet meer te stoppen
Na maanden meanderende mineur
klopt hoop nu op de deur
en vindt een vruchtbaar welkom,
hier keert het leven om
Niets gaat wezenlijk verloren
al wordt opnieuw geboren
heel gewoon en zo bijzonder
een waarlijk wonder
©Sabine Alders-du Bosc
(Met een vleugje Valentijn)
Waar de zon lange lijnen maakt als de dagen lengen
en de wolken het zicht markeren van het hemelperspectief,
daar zet ik stappen in dit landschap mij zo lief.
Links het zwart van omgeploegde klei,
rechts het eerste groen van een nieuwe wei.
Overvloedig hemelwater sijpelt diepe sloten in
en vult gestaag de geul waar waterhoentjes waden.
Verderop staat een reiger pootje te baden.
Waar reuze wieken draaien, gakken ganzen in de lucht.
Ik vraag mij af ‘Voor wie zijn zij gevlucht?’
Daar langs de dijk, tonen knoestig geknotte wilgen
hun wonderlijk gevormde pracht.
Voorbeeld van ware overlevingskracht.
Ik wandel waar de zee mij overstijgt,
dankbaar voor droge voeten, niet zeker of dat blijft.
©Sabine Alders-du Bosc
Een bescheiden ode aan 50 jaar Hoekschewaards Landschap,
want hier in dit prachtig polderland, werken mens en natuur hand in hand.
Ik geef je een vers,
een knisperend vers
Nieuwjaar
voor jouzelf
en niet in het minst
met elkaar
Het nieuwe is er,
een harde lijn getrokken
althans op papier,
want wat oud was
aan zeer en van waarde
is nog altijd hier
De liefde neem je
mee, net als het verdriet
dat slijt in zijn eigen tijd
en de hoop,
zij doet het licht schijnen
dat nimmer mag verdwijnen
Samen met het geloof
dat bergen verzet,
hand in hand
met levenslessen
én elkaar …
Kijk, er wacht ons een heel nieuw jaar
Kom op, dan zetten we stappen
op het pad dat zich ontvouwt
zodra we op weg gaan, samen
om het leven lichter te maken
en warmer, mooier en gezonder, want
samen creëren we een wonder
Het wonder van een heel nieuw jaar
dat, hoe ongelooflijk het nu ook klinkt,
aan het eind uitblinkt
in grootse zaken,
niet onverwacht
met ongekende kracht
En dus geef ik je een vers,
een knisperend vers
Nieuwjaar, voor jezelf
en voor elkaar.
Doe je best
en maak het waar.
©Sabine Alders-du Bosc
